అక్షరాలునేర్చి ఆశ్చర్య పడునాడు - తెలుయునెంత గలదొ తెలుసుకొనగ - వింతతరగదయ్య విఙ్ఞానికెన్నడూ - అప్రమేయ వరద హరిముకుంద (పరాక్రి)

పరాక్రి నాటికలు

నాటికలు:-

                              పరివర్తన    

పాత్రలు (విద్యార్ధినులు) :  
                      
    రత్నమాల ( చదువు శ్రద్ధగలది )
    ఉష  ( పాటల పిచ్చిది )
    అలక్ నంద ( బొద్దుగా ఉండే తిండిపోతు )
    కవిత  ( పేరుకు తగ్గట్టే కవిత్వాల పేరడీ రాణి )
    జాకీ ( మార్షల్ ఆర్ట్సు పై సుముఖత కలది )
    దొంగ (అవసరాల అకతాయి ) పురుష పాత్ర 

  నేపధ్యం :- అది ఒక కాలేజి అమ్మాయిలు చదువు కునే స్టూడెంట్స్ రూం. కుర్రతనం కోంటెతనం పిరికితనం భయం  తొణికిసలాడే వయస్సు వారిది.  సమాజ శ్రేయస్సు కోరే సంస్కర్తలేకాదు, యువతరం కూడా మానవతా  థౄక్పధంతో  తమ మంచి మాటలతో  ఓ దొంగ మనస్సులో పరివర్తన తీసుకువచ్చిన సంఘటనకు రూపకల్పన   ఈ నాటిక.

 రత్నమాల : (గదిలోకి ప్రవేశిస్తూ ) అయ్యయ్యో ! గది తలుపులు తెరచి
వీళ్ళంతా ఎక్కడికెళ్ళిపోయారో, ఈ పుస్తకాలన్నీ ఎలా పడేసారో ,గదంతా చిందరవందర చేసేసారు. ఇది చదువు కోనే విద్యార్ధులుండే గదంటే ఎవరైనా నమ్ముతారా ? నా ఖర్మకొద్దీ ఈ రూమ్మేట్సు దొరికారు.


ఉష : ( పాడుకోంటూ )బోటనీ క్లాసు వుంది-మేటనీ ఆటవుంది -దేనికో ఓటు చెప్పరా ( ఆశ్చర్యం ప్రకటిస్తూ ) హలో....రత్నం ఎప్పుడోచ్చేవే.....
గొణుక్కుంటూ ఎవరినే ఆడిపోసుకుంటున్నావు.... ?

రత్నమాల : మిమ్మల్నే... ఇది చదువుకునే వాళ్ళుండే రూమేనంటావా ? ....పరీక్షలు ముందు పెట్టుకుని-సినీమాలకూ,షికార్లకు పోతారా ?
ఏరే  మన మిగతా మేళం.
 
ఉష : అబ్బ .... వస్తారులేవే... నువ్వు ఊరినుంచి  తిరిగొచ్చావంటేనే
మాకో పెద్ద  తలనొప్పి. మేమేం ఫేలౌతున్నమా... ఆడుతూ,పాడుతూ,
అంతో,ఇంతో,చదివి అలా రాసి పడేస్తే పోయేదానికి  నువ్వెంత సీరియస్
సీన్లు  సౄస్టిస్తావే..


రత్నమాల : నోరు ముసుకో  చదువంటే నవలాపారాయణం అనుకున్నవా.... సిన్సియారిటీ నేర్చుకోవే...ఊతప్పంలా  మొహం నువ్వూను.


ఉష :  చూడు ఉష మాత్రం నేను. ఊతప్పం నాది కాదు.

అలక్ నంద :ఊతప్పం  నాదీ.
 
ఉష : అమ్మ తిండి పోతూ  వచ్చిసేవూ  ఊతప్పమేనా ఇంకా ఏమైనా కావాలా.....


అలక్ నంద :( పాడుతూ ఇద్దరి చూట్టూ తిరుగుతూ )నాకు బజ్జీ కావాలి-నాకు బోండ కావాలి-నాకు ఐస్ క్రీం కావాలి-నాకు చాక్లెట్ కావాలి

ఉష : ( వెక్కిరింపుగా ) అడ్డమైన గడ్డి  తెచ్చుకున్నవుగా  మెక్కు


రత్నమాల : ( సిరియస్ గా ) అలక్ నంద మీకు చదువులఖ్ఖరలేదే...

కవితారాణి:  చదువు ఒక  వరం
                  ఇది  సంధ్య కాలం
                  అంటోంది మన తరం
                  ఇది  నిరం తర సత్యం

అలక్ నంద :  చచ్చాం , దీని  కవిత్వం  వినిపించి నన్ను తిండి తిననియ్యదు కాబోలు. సార్ధక  నామధేయురాలివే కవితా రాణి


కవితారాణి: కవిత్వం  ఒక అల్కెమీ  అన్నాడు  శ్రీశ్రీ...
కుక్క పిల్ల అగ్గిపుల్ల సబ్బుబిళ్ళ కాదేది కవితకనర్హం , చెప్పమంటావా తిండి మీద కవిత్వం.
రత్నమాల : అబ్బబా ! అపండర్రా మీ గోల ఇప్పడిదాక తిరిగింది చాలు
కాస్తా పుస్తకాలు తీసి ఏడవండి.
 ( అందరూ ముక్తకంఠంతో ఏడుస్తూ ఊ.....ఊ...ఊ...)
రత్నమాల : హూ.. ఆపండి నోరు ఎత్తారంటే తంతాను.
జాకీ : ( మార్షల్ క్రై చేస్తూ చేతులూపుతూ ) హా..హా..హూ...హూ...
ఉష : ( పాడుతూ, జాకీని గుద్దేస్తూ ) బంచిక్ బంచిక్ చేయి బాగా, వంటికి యోగా మంచిదేగా, లేజీగా వళ్ళు పెంచుకోక, నాజుగ్గా వుంచు తీగలాగ.
జాకీ : అయ్యో ! హా..కొంచెం నీ హేండిచ్చి లేపవే ( లేస్తూ ) రాంగ్ పొజిషన్, ఈ ఏంగిల్ లో ఊపిరి బిగబట్టకుండా మార్షల్ క్రై చేస్తూ పడితే
నడుం బెణికే ప్రమాదం వుంది. ఈ జాకీ అదౄష్టవంతురాలు, జాకీచాన్ ఫేవరెట్ కాబట్టి తౄటిలో ప్రమాదాలు తప్పోతూ ఉంటాయి...
రత్నమాల : నువ్వూ వచ్చేసావా తల్లీ ఇంక నా చదువు సాగినట్టే...
అలక్ నంద : నా బబుల్ గం సాగుతుందే...
కవితారాణి: నీ మొహం ....
                                  సాగేదీ సాగించేదీ దైవం
                                        ఈజీవితమే ఓ నాటకరంగం
                                  యవ్వనమే బ్రతుకున అందం  
                                              మన సరదాల శ్రీగంధం
రత్నమాల : ఆపుతావా నీ కవిత్వం అంత్యానుప్రాసే కవిత్వం అనుకునే నీబోటి వాళ్ళు వీధికి నలుగురుంటారు. కవిత్వం పేరుచెప్పి దెయ్యంలా
 పీడిస్తున్నావు కదే.
అలక్ నంద : అమ్మో! దెయ్యమే ( భయంగా ముఖం పెడుతూ ).
ఉష : ( దెయ్యంలా నడుస్తూ పాడుతూ ) నిను వీడని నీడను నేనే
                                                      కలగా మిగిలే కథ నేనే.
జాకీ : అబ్బా, రాత్రి పూట ఆ దెయ్యం పాటలు పాడకే, దెయ్యాల సినిమలు చూసి ఇప్పటికే భయపడి చస్తున్నాం.
అలక్ నంద : పెద్ద కరాటే ఫైటర్ నంటావ్ అంతా బడాయేనా.
కవితారాణి: పిరికి వాని మదిని బింకమీలాగురా.....విశ్వదాభిరామ విసిని కర్రా.
రత్నమాల :  ఇంక వీళ్ళాపరు ఎమర్జన్సీ పెట్తాల్సిందే .ముందు మీరంతా కూర్చోండే (సాధికారంగా ) ఈ స్టోరీ చెబుతాను నాతో పాటు కంఠస్తం చేయండి. ( ముక్త కంఠంగా అందరూ రత్నమాలను అనుకరిస్తూ ).
లాంగ్ లాంగ్ ఎగో....... లాంగ్ లాంగ్ ఎగో.....
దేర్ వజ్ ఏ కింగ్ .... దేర్ వజ్ ఏ కింగ్ ....
హీ ఈజ్ ఫాండ్ అఫ్ పేరెట్..... హీ ఈజ్ ఫాండ్ అఫ్ పేరెట్.....
గుడ్.. ఇంక అందరూ సైలెంట్ గా చదవండి......
అలక్ నంద : ఔనర్రా.. పెరటి తలుపులు వేసేరూ... ( బుగ్గలు నొక్కుకుంటూ ).
రత్నమాల :  ఆ నోరలా మిల్లాడించకపోతే వెళ్ళి వేసి రారాదూ...  
అలక్ నంద : వమ్మో.. దెయ్యముంటేనో..
రత్నమాల :(హూం..అని నిట్టూరుస్తూ)నీ వల్ల కాదుగానీ...నీపనికానీ
 తిండిపోతా. అమ్మా కవితారాణీ నువ్వెళ్ళి వేసి రారాదూ...
కవితారాణి: నాకేం భయమనుకుంటున్నావా ? ... కానీ నువ్వెందుకెళ్ళ కూడదూ....
రత్నమాల : చదువుకుంటున్నాను కదే...
కవితారాణి: నేను చదవకపోతే... కవిత్వం వ్రాసుకుంటానే.... వెళ్ళనుగాక వెళ్లను. 
రత్నమాల : ఉషా... చూడవే ఎలా తప్పించుకుంటోందో.... పోనీ నువ్వెళ్ళవే....
ఉష : ( పాడుతూ ) అయ్య బాబోయ్ నేనేం చేయ్యనోయ్...
                          ఓరి దేవుడోయ్ నాకేం దారిరోయ్....
రత్నమాల : ఆహా.. నీవల్లా కాదా....
ఉష : నా వల్ల కాదుగానీ... హా....హూ.... మన జాకీని పంపుదాం.
జాకీ : అందరూ తప్పుకున్నారు ఆఖరికి నేనా దొరికాను.
రత్నమాల : ఔను నువ్వే కాస్త ధైర్యం కలదానివి వెళ్లవే....
ఉష :  వెళ్లవే....
అలక్ నంద: వెళ్లవే....
కవితారాణి:  వెళ్లవే....
జాకీ : వెళ్తాను తప్పుతుందా...హా..హూ..హా..హూ..(అంటూ వెళ్లి  మరు
నిమిషంలో తిరిగి వస్తూ...) దే...దో....దే...దో....
ఉష :  అదేంటే హా..హూ..అనడం మనేసీ... దే...దో...అంటున్నావు.
రత్నమాల : ఉండవే, అదేదో భయపడింది.
అలక్ నంద:  దెయ్యం పత్తేసిందేమో........
కవితారాణి:  దైవం ప్రకౄతి... దెయ్యం వికౄతి..
                ఈ ప్రకౄతిలో వికౄతి రూపం దెయ్యం .
అలక్ నంద: అమ్మో... ఆగవే...నాకు భయం.
జాకీ : ( తేరుకుంటూ ) దే..దే...దేయ్యం కాదర్రా...దో...దో...దొంగ.
ఎక్కడే ( అందరూ ముక్తకంఠంగా... జాకీ చెయ్యి చూపెడుతున్న దిశగా చూస్తూ )
దొంగ : ( ప్రవేసిస్తూ, గాభరా పడుతూ, చేతిలో కత్తి వణికిస్తూ ) భయపడకండి... భయపడకండి, నేనేం చేయను, నేను కొత్త దొంగను,
కాదుకాదు దొంగతనానికి కొత్తవాడ్ని... మీలా చదువుకున్న వాడినే...
నిరుద్యోగిని... మా అమ్మకు ఒంట్లో బాగోలేదు...డబ్బు కావల్సివస్తే దొంగతనానికి సిద్ధపడ్డాను.( కత్తి క్రింద పారేస్తూ ) దయచేసి అరవకండి.
కవితారాణి: చూసవా నేడు దేశంలో చదువుకున్నవాడి పరిస్థితి... ఈ నిరుద్యోగి దుస్థితి.. ఆకలేసి కేకలేసే అధోగతీ...
రత్నమాల : నోర్మూయ్.. ఉద్యోగం లేకపోతే దొంగతనం చేయ్యాలా... చదువుకున్న సంస్కారం ఇతనిలో ఏమైనా ఉందా....??? వీడు దొంగతనానికి కూడా పనికిరాడు.
ఉష : ( పాడుతూ ) ఎవరో తోడు వస్తారనీ... ఏదో మేలు చేస్తారనీ... నిజం మరచి నిదుర పోకుమా... ఎదురు చూసి మోసపోకుమా...
అలక్ నంద: చూడండి దొంగగారూ... ఎంచక్కా ఏ మిఠాయి కొట్టో...
బన్ బేకరీయో పెట్టుకోవచ్చు కదా...
జాకీ : నువ్వుండవే తిండిపోతా...ముందీ దొంగనీ పోలీసులకప్పగిద్దాం.
దొంగ : అంత పని చేయకండమ్మా.. నా తల్లి ఆరోగ్యం బాలేదు.. కనీసం
మీరు తలో వందా సాయం చేయండి..  
అలక్ నంద: వీడెవడో... ముష్టి దొంగలా ఉన్నాడే...
రత్నమాల : ఏమయ్యా.. సిగ్గులేదూ...కష్టపడి పనిచేసుకోలేవూ...
ఇంత భయస్తుడివి..ఈ పనికెందుకు పూనుకున్నావ్..
దొంగ : మా పరిస్థితి మీరర్ధం చేసుకోవాలి.. యం.బియ్యే చదువుకున్నాను.. పెద్దపని రాదు... చిన్నపని లేదు...
రత్నమాల : అబద్ధం.... నీకు పనిచేయడానికే బద్ధకం.... 
దొంగ : ఏం....చెయ్యమంటారో చెప్పండి...
( అందరూ ) మేం చెప్పింది చేస్తావా....  
దొంగ :  డబ్బులిస్తారా... ఒక్కొక్కరూ చెప్పండి చేసి పెడతాను... 
కవితారాణి: (ఆట పట్టిస్తూ) నా కవిత్వం విని...ఆ మాటలప్పచెబితే నీకు
వందరూపాయలిస్తాను... విను...
      సుందర మందమంద శిత సాంద్రము నైనను స్తుత శీతలా
      నంద మరంద మాధురికి నాందిగ పుష్ప లతాశ్రితానమై
     పొందుగ నందునిందు పరువొందెడు వాయువు మాలలందునన్
     జెందెగ గంధవాసనలు జెందును యందరి ముందుముందరన్//  
దొంగ : అమ్మో.. ఇన్ని...ం...దా..లే , మీ వందకో నమస్కారం .... 
అలక్ నంద: ( కవితని వెనక్కి పొమ్మని సైగ చేస్తూ ముందడుగేసి) చూడండి దొంగగారూ... కాఫీలో బోర్నవీటా... టీలో హార్లిక్స్...అవి రెండూ కలిపిన గ్లాసులో నిమ్మకాయ రసం పిండి ఉప్పూ కారం  కలిపిస్తే  తాగిపెడతారా....
దొంగ : ఏంటమ్మా... కాఫీలో బోర్నవీటావా... టీలో హార్లిక్సా... నిమ్మకాయ రసం ఉప్పూకారం పిండుతావా...ఏం అర్ధం కావటం లేదు,
నేను తాగాలా... మరలా ఇంటికెళతానా...వద్దమ్మా..వద్దు నీ వందకో దండం...
ఉష :  పోనీ నాతో అంత్యాక్షరీ ఆడగలవా... ఏసినిమాలో ఏ పాటుందో చెప్పగలవా....
జాకీ : పోనీ భరతనాట్యంలో బ్రేక్ డేన్స్... కూచిపూడిలో డిస్కో.... జాకీచాన్ ఫైట్సూ రీమిక్స్ చేయగలవా.... 
 దొంగ : వామ్మో...వామ్మో... ( అంటూ కింద పడిపోతాడు ) 
రత్నమాల : చూసారర్రా... మీ ఆగడాలకు ఎలా పడిపోయాడో....
ఇక చస్తే జీవితంలో దొంగతనానికి పోడు...
అలక్ నంద:  చచ్చి పోయాడేమో... దెయ్యమైపోతాడేమో.... నేనెళిపోతాను  బాబూ...
కవితారాణి: ..... ఆగవే నేనూ వస్తానూ.... 
ఉష : పోలీసులొచ్చారంటే అందరమూ ఇరుక్కుపోతాం....పదవే జాకీ...
జాకీ : పాపం దెయ్యమైపోతాడేమో...  పదవే...పదవే....
రత్నమాల : ( వెళిపోతూన్న వారిని చూస్తూ ) మనుషుల్ని పీక్కుతినే మీకంటే దెయ్యాలెవరూ... మీ మాటలకు పాపం కళ్ళుతిరిగి పడిపోయినట్టున్నాడు.... ( అంటూ.. జగ్గులో నీళ్ళు చిలకరిస్తుంది )
దొంగ :(లేస్తూనే ) అమ్మా... ఈ పోటీలు నేను భరించలేను పారిపోతాను
( ఆ ప్రయత్నంలో )
రత్నమాల : ఆగుబాబూ... చాలా అవసరంలో ఉన్నట్లున్నావు... ఇంద
ఈ డబ్బు తీసుకో... మనిషన్నవాడు దొరలా బతకాలి కానీ... దొంగలా మారకూదదు...
దొంగ : ఉంటారమ్మా...ఉంటారు...మనుషుల్లో కూడా దేవతలుంటారు..
అనడనికి మీరే నిదర్శనం... నాక్కావల్సింది డబ్బేకాదు... మీలాటి మంచి మనుషుల మంచిమాట... వజ్రాల మూట...వస్తానమ్మా... నాకు మంచి పరివర్తన కలిగింది.
                 
******************************************************************************************************************
            వంటకో మనిషి (హాస్య నాటిక)

 పాత్రలు   :
సునంద :  ( అక్క )

మధు  :  (తమ్ముడు )

అత్తయ్యగారు   : ( పక్కింటావిడ  )

పార్వతి  :   (  కుకింగ్ స్పెషలిష్టు )

నలబీం  : ( వంటవాడు  )

ధర్మరావు  : ( తండ్రి  )

                                                          

నేపథ్యం  :  ఉద్యోగస్తులైన ఓ అక్క తమ్ముడు ఇంటిపనులు , వంట పనులు  పంచుకున్నారు. బద్ధకస్తుడైన తమ్ముడు ,అక్కకో                 వంటలక్కను కుదర్చాలని  చెసే ప్రయత్నంలో   ......, " ఈ  వంటకో మనిషి"  (హాస్య  నాటిక).
                                  ----------1-----------

మధు :   అక్కా!   అక్కా!   అక్కా!

సునంద :  నన్నిక్కడే   పెట్టుకుని  ఏమిటిరా  ఆ  చిందులు ....

మధు :   ఇక్కడే  ఉన్నావా , మరి పలకవేం!

సునంద :   నీలా  ఉరుకులు  పరుగులు నా వల్ల  కాదుగానీ , ఇంతకీ  ఏమిటి   విషయం.

మధు :  నువ్వు  అర్జెంటుగా   పెళ్ళి  చేసేసుకోవే !

సునంద :    ఎంత అభిమానంరా ,  నీకు  !  సంబంధమేదైనా  చూసావా ,   అలాగైతే   చెప్పు  ,  నాన్నకి  వేంటనే   ఉత్తరం   రాస్తాను.

మధు :  ఒద్దులే ...... ఒద్దులే .....  నేనే   చూడ గలిస్తే  ఇంత అవమానం   జరిగుండేదా   ?

సునంద :  ఏం  జరిగిందిరా .....

మధు :   అదే !  బ్రహ్మచారి  ముదిరినా , బెండకాయ  ముదిరినా  పనికి   రాదంటేను .....

సునంద :  ఆ  సామెత  ఆడవాళ్ళకు  వర్తించదురా ..  బహుశా అన్నవాళ్ళు  నీ గురించే   అని ఉంటారు.

మధు :  అన్నది  నాగురించే , అనుకో   -  కాని  నీ పెళ్ళి కానిదే  నేనెట్లా  చేసుకుంటాను ?

సునంద  : ఒరే  ఒరే   ఒరే   !  ఇదా నీ దురాలోచన. అర్జంటుగా  పెళ్ళి చేసుకోమంటే  ,మా తమ్ముడికి  నా  మీద ఎంత అభిమానం .. అనుకన్నాను.

మధు :    అది కాదే ...... .

సునంద : ఏది కాదురా ? నువ్వు నన్నేం  పోషిస్తున్నావా, నావుద్యోగం, నాసంపాదనా నాకుంది.అట్టే  మాట్లాడితే ..... నువ్వు ఉద్యోగం   చేసి సంపాదిస్తున్నా, తిండికి  నా మీదే ఆధారపడుతున్నావు. జాగ్రత్త  !!!  

మధు : అదేంటే  అలా ఆంటావు. ఖర్చులు సరి సమానంగా భరిస్తున్నాం   కదా!  నా జీతమంతా బేంకులో   దాచేసుకుంటున్నానా  ?

సునంద  : ఇంట్లో చాకిరీ ఎవరు చేస్తారోయ్ , వండిపెట్టద్దూ. దర్జాగా        ఆఫీసు  టైమయ్యేదాకా దుప్పటీ   ముసుగు కూడా తీయవు .

మధు :    వంటచేస్తే సరిపోతుందా... చేయడానికి సరుకులు నువ్వు       కొనితెస్తున్నావా ?

సునంద  : ఆ ...తెస్తున్నావు మాచెడ్డ నెలకొక్క రోజు. రోజూ నేనే కూరలు  కొనుక్కోవాలి.

మధు :     నేనేం తేనన్నానా.... తెస్తే చచ్చువంటావ్ పుచ్చువంటావ్ .

సునంద  : ఓ వస్తువైపోతే  తెమ్మంటే గుర్తే వుండదు పై పెచ్చు.... ఆమాత్రం తెచ్చుకోలేవా ... అంటూ  రాగాలు తీస్తావ్ .

మధు :    అక్కా ఎక్కువ మాట్లాడకు, వినే వాళ్ళేమనుకుంటారు.

సునంద  : ఆ ఏమనుకుంటారేం.....

మధు :    అక్కడికేదో .....నీసొమ్ము  శ్రమశక్తి దోచేస్తున్నట్టు.

సునంద  : కాదా!

మధు :  ముమ్మాటికీ కాదు .లెక్కలు చూసుకుంటే , చాలా లెక్కలు   పెట్టాలి. ప్రతీ పండక్కీ నాడబ్బుతోనే  బట్టలు కొంటున్నాను.

సునంద  : అప్పచెల్లెలుకి  బట్టలు  పెట్టడం  కూడా  లెక్క కడుతున్నావన్నమాట .

మధు : నువ్వు తమ్ముడికి భోజనం వండి పెట్టడం లెక్కకట్టలేదా....మరి.

సునంద  :  ఛీ ,నీతో వాదించడం  శుద్ధ దండగ .

మధు :   నేనేం వాదించమనలేదు , చక్కగా ఎవరైనా నిరుద్యోగిని చూసి  పెళ్ళిచేసుకో అన్నాను.

సునంద  : మళ్ళీ... పెళ్ళంటావ్ , అందులో.... నిరుద్యోగిని   చూసి           పెళ్ళిచేసుకో   మనడంలో  నీ దురుద్దేశం  ఏమిటిరా?

మధు :     ఉద్దేశ్యం ఏమీ లేదక్కా .... నీ ఫ్రెండ్  సరోజ చూడు.... తను      ఉద్యోగం చేస్తోందికదా. కాబట్టి  నిరుద్యోగిని  పెళ్ళిచేసుకుంది .ఏ పనీ లేదు కాబట్టి ఆ మహానుభావుడు-అదే సదరు భర్తగారు  ఎంచక్కా  పెళ్ళానికి వండి పెడుతున్నాడు.
        
సునంద  :  నీ....మొహం.....తగలెయ్యా.... నీక్కావల్సింది బావగారు        కాదు, వంటవాడు.

మధు :     నేను... అలా....అనలేదే...

సునంద  : ఎలా అన్నా నీవుద్దేశ్యం బోధపదుతూనే వుంది.

మధు : నువ్వు తప్పుగా అర్ధం చేసుకుంటున్నావు అక్కా.... నాదేముంది   ఏ హోటల్లోనైనా తినేసి  కాలం గడిపేస్తాను. నువ్వే ఇంటా బయటా శ్రమ పడిపోతున్నావు....పాపం.

సునంద  :  అందుకని ఓ వంటవాణ్ణి చూసి కట్టుకోమంటావా ?

మధు :    అదుగో మళ్ళీ కోప్పడుతున్నావ్ .... నీకు పెళ్ళైతే.... నేనేం నీ    ఇంట్లో తిష్ట వేసుక్కూర్చోను బావగారి సేవలు నీకే పరిమితం.

సునంద  : మహ  చెప్పొచ్చావులే .... ఆ వచ్చే బావగారు నాకేదో  బ్రహ్మా రథం పట్టేస్తారన్నట్లు.... ఈ రోజుల్లోమగ మహారాజులకి ..  పెళ్ళాం.... అందంగా ఉండాలి.... చదువుకోవాలి.... ఉద్యోగం చేయాలి. ఇంట్లో ఊడిగమూ చేయాలి. ఆడ జాతికి యీ కష్టాల  లిస్టు రాసిపెట్టి ఉన్నదే.

మధు :      నువ్వన్నదీ నిజమేనే..... నాకొలీగ్స్ కొందరు..... కొందరేమిటి  అందరూ భార్యామణి ఉద్యోగం చేసేదే కావాలంటున్నారు.

సునంద  :   అంతేరా  అంతే..... ఆడపిల్ల ఏం సుఖపడినా పుట్టింట్లోనే.

మధు :    అయితే మన సమస్యకు పరిష్కారం ?

సునంద  : కొంచెం నీలో సంస్కారం

మధు :  నా మీదే విరుచుకు పడాతావ్ ... ఇప్పుడే అన్నావా... ఆడపిల్ల ఏం సుఖపడినా పుట్టింట్లోనే అని... కాబట్టీ ..... ఈ వంట డ్యూటీ అయినా నీకు తప్పించేయాలి.

సునంద  : ఆడవాళ్ళకు అది తప్పదురా .

మధు :    ఎందుకు తప్పదే ? వెంటనే పేపర్లో ఒక ప్రకటన ఇచ్చేస్తాను.

సునంద  : ఏమని ... ఉద్యోగం చేస్తున్న ఓ ఇద్దరు అప్పాతమ్ముళ్ళకు  వంటవాడు కం బావగారు   కావాలనా.....

మధు :     ఏంటక్కా ఎప్పుడూ ఎకసెక్కాలేనా .

సునంద  : మరి నీ వరస అట్లానే ఉంది . మనం చేస్తున్నదే  ఊడిగం  మళ్ళీ మనకు వంట ఊడిగం   చేయడానికి  మరో చిరుద్యోగా.

 మధు :  ఏ మాట నువ్వు చెప్పినా డొంకతిరుగుడే...... ఇక  నీ మాటలు  వినేదిలేదు, ఇప్పుడే వెళ్ళి పేపరు ప్రకటన ఇచ్చి వస్తాను...

సునంద  :  ఒరే ..ఒరే.... కొంచెం అన్నం తినిపోరా.....

 మధు :      కుదరదే .... చస్తే నీ వంట నేనింక తినను.


సునంద  :   వెళ్ళు ....వెళ్ళు..... తెగ ఉరుకుతున్నావ్ , ఏదో రోజు నీతిక్క   కుదరకపోదు.

 అత్త య్య (పక్కింటావిడ ): అమ్మాయ్ సునందా..... సునందా...

సునంద  :     మీరా అత్తయ్యగారు  రండి,రండి .....

అత్త య్య (పక్కింటావిడ ): ఏమిటమ్మా అంతలా  కేకలేసుకుంటున్నారు.... కొంపతీసి తగువా.

సునంద  :  తగువా నాపాడా ... ఇంట్లో ఒక్కపని ముట్టుకోడు. నేను శ్రమ   పడిపోతున్నానుట వంట వాడిని పెడతాడుట..వంటవాడ్ని.

అత్త య్య (పక్కింటావిడ ): పోనీ లేమ్మా.... అంతగా అభిమానించే            తమ్ముళ్ళు దొరకొద్దూ....

సునంద  :    దానికేం తక్కువ లేదు లెండి.... కాక పోతే వాడి బట్తలు  కూడా నేనే ఉతికి పెట్టాలి... ఇంతకీ మీరొచ్చిన పనేమిటీ....

అత్త య్య (పక్కింటావిడ ):అదా.. నేను మహిళా మండలికివెళ్తున్నాను..  మీ మామయ్యగారు ఆఫీసు  నుంచి వస్తే ఈ  తాళాలియ్యమ్మా, వార్షికోత్సవం... రాత్రి రావడం లేటవుతుందని చెప్పు .... అతనేం చేసుకుంటే  అదే నాకింత ఉంచమని చెప్పమ్మా....

సునంద  :        అలాగే లెండి...

అత్త య్య (పక్కింటావిడ ):  వస్తానమ్మా... ఇల్లు జాగ్రత్త....

సునంద  : ఇలాంటి వాళ్ళను చూసే... బావగార్లు వంటచేసి పెడతారనుకుంటున్నాడు మా వాడు.
                        
                                  --------- 2  --------


సునంద  : మధూ... ఉదయాన్నే  తయారై    ఇంత   తీరుబడిగా కూర్చున్నావేమిటిరా....ఆఫీసుకు వెళ్ళవా...

మధు :       సెలవు పెట్టానుగా....

సునంద  :   అలాగా... ఒంట్లో బాగాలేదా !  రాత్రి తిండితినక పోతే ....

 మధు :       (విసుగ్గా ) బాగానే.... ఉందే....

 సునంద  :   సరే . నేను ఆఫీసుకెళ్ళొస్తాను..... వంటింట్లో ఫ్రిజ్ లో్్అన్నీ పెట్టాను.కావల్సినవి పెట్టుకు తిను...రాత్రి వచ్చిన తరువాత  వంటచేస్తాలే .

మధు :       అక్కర్లేదు.

సునంద  :   ఏమ్మాయరోగం ....

మధు :        ఎందుకు సెలవు పెట్టాననుకుంటున్నావ్....

సునంద  :  వంట చేయడం ప్రాక్టీస్  చేస్తావా ?  చెయ్ ...చెయ్ ... నాకొచ్చే మరదలైనా సుఖ పడుతుంది
మధు :కాదు...నువ్వు సుఖపడాలనే ...నువ్వూ ఆఫీసుకువెళ్ళక్కర్లేదు.   డేటు వేయకుండా నువ్వు నాకిచ్చిన నీలీవు లెటరు కూడా మీ ఆఫీసులో  ఇచ్చాను.అందుకే నువ్వు కూడ వెళ్ళాక్కార్లేదు...  ఇవాళ మనం ఎంచక్కా వంటవాడ్ని పెట్టుకోవాలి.

సునంద  :  ( చిరునవ్వుతో  ) పెట్టుకోవాలా ? కట్తుకోవాలా....

మధు :      ఇదుగో ... ఆ వచ్చేది  ఆడో  మగో నీకేం తెలుసు...

సునంద  :  అంటే ... ఈ అక్కను సుఖ పెట్టడానికి ... ఇంకో తంటలక్కను   పెడుతున్నావన్నమాట.

మధు : వస్తారుగా ... చూద్దూగాని కూర్చో....మనం ప్రకటనిస్తే క్యూయే.....

పార్వటి జైన్ : సార్ .... సార్...

 మధు :        ఎస్.... కమిన్ ....

పార్వటి జైన్ : (ముద్దముద్దగా ) సార్...నా పేరు పార్వాటీ జైన్  పేపర్లో మీ  అడ్వర్టేజ్ మెంట్  చూసీ  వస్చాను... నాకూ చైనా కుకింగ్  అకాడమీ డిప్లొమో ఉంది . రష్యన్ ఫాస్ట్ ఫుడ్ బ్యాచులర్  డిగ్రీ  ఉంది. ట్వరలో... ఇండియన్  గౌర్నమెంట్ నాకు   డాక్టరేట్   ప్రపోజ్ చేస్తామన్నారు. ప్రస్టుతం .... హోం సైన్స్  హౌస్  కీపింగ్స్ లో పి ....హెచ్ .... డి .... చేస్తున్నాను.
మధు :   ఏం కిచిడీ ... చేస్తుందక్కా....

సునంద  : ఇంతకీ మీరేం చేస్తారమ్మా....

 పార్వటి జైన్ : ఖుకింగ్.... ఖుకింగ్  చేస్తాను... కోచింగ్ ఇస్తానూ ఖూడా...

మధు : ఏంటంటుందే ... అక్కా ....

సునంద  : అదేరా.... వంట చేస్తుందిట....

మధు : దానికీ.... డిగ్రీలు ఫైళ్ళూ ఎందుకూ....

సునంద  :  నన్నడుగుతావేం.... నువ్వేమని ప్రకటనిచ్చావో.... ఆవిడెందుకొచ్చిందో ....నువ్వే కనుక్కో..అసలేం చేస్తుందో....

మధు :    మీరు.... ఏ.... ఏ.... వంటలు చేస్తారండి

 పార్వటి జైన్ : పాముటోస్తు ..చెస్టాను... కప్పల్ ఉరగాయి.. పెదతాను.    ఈసుళ్ళు - వెపుడు   చెశ్తాను.ఇవి  నా  స్పెషల్  ఐటంస్ రోజూ  ....ఎన్నీ  కేలరీస్ పుడ్  మనిషి అవసరమో చూషి  వంటల్    ప్రిపేర్    చేశ్తాను  .

సునంద  : తింటే   నేను  చస్తానురా !  ( తమ్ముడితో )

 పార్వటి జైన్ :   చచ్చుతకు  కాదు మేడం  ...  ఆరోగ్యం  వచ్చుతకు ....
మధు :    చూడండి  పార్వతిగారు   మేము  చైనా  , రష్యా   వంటకాలు  తినము  . మాకు  ఇండియన్   వంటకాలు  చేసే  వాళ్ళేకావాలి. 

 పార్వటి జైన్ :  యస్... సార్ ..... నేను  వచ్చింది  అందుకే,..ఇండియన్   గవర్నమెంట్   ప్రపోస్   చేసిన డాక్టరేట్ కై    రిసర్చి సేయాలి .  మీ ఇంత  కుక్కీంగ్  డైరెక్టరుగా  ప్రాక్టీస్  చేష్టాను.

సునంద  :  ఒరే   ....   ప్రయోగాలు   చేస్తుందిట్రా .... మన మీద

మధు : అక్కా... నువ్వు నన్ను గాభరా పెట్టకే  . చూడండి  పార్వతిగారు..... 

 పార్వటి జైన్ : పార్వాటీ  ..... పార్వాటీ  .....

మధు :   అలాగే   ఏదో   ఒకటి  ......  మేము  స్వచ్ఛమైన  ఆంధ్రులం. ఆంధ్రుల  వంటకాలు మీకు  చెయ్యడం  వచ్చా !

 పార్వటి జైన్ :టెలుసు...టెలుసు... గో....గూరా ...పస్చడీ.... తోటకూ.....రా... !

మధు :   గట్టిగా అరవకండి.... వినే వాళ్ళు ఏదో అనుకుంటారు...

పార్వటి జైన్ : ఓఖే...ఓఖే.... నన్ను డ్యోటీలో  ఎప్పుడు జాయిన్ కమ్మంటారు...

సునంద  : కమ్మనరు...... పొమ్మంటారు.

పార్వటి జైన్ : ఆంఠీ ....

 సునంద  : ఆ.... నేను నీకు ఆంటీ లా కనబడుతున్నానే....

మధు :  అదికాదక్కా... అంటే అని ఆవిడుద్దేశం.

సునంద  :   ఒరేయ్ ... నాకు ఒళ్ళు కంపరమెక్కి పోతోంది... ముందు  దాన్నిక్కడనుంచి పంపించు.

పార్వటి జైన్ : మేడం... డోంట్ లూస్... యువర్ టంగ్ ...

మధు :  సారీ...సారీ.... పార్వతిగారూ... ఏమీ అనుకోకండి... మా  అక్కకి  కొంచెం కోపం ఎక్కువ... సారీ   చెపుతున్నాగా... వెళ్ళిరండి.

సునంద  : ఒరేయ్ ! మధూ ! నిన్నూ......

మధు :  అక్కా ! శాంతించూ....

సునంద  : మధూ ! తంటలక్కా... అంటే నీకు తెలుసా....

 మధు :  తెలీదు... ఎవరే  అక్కా.....

సునంద  :  ఇప్పుడొచ్చిందే... దాన్నే అంటారు.

నలభీం : ఆర్యా.....ఆర్యా.....ఆర్యా....

సునంద  : ఎవరో ... పిలుస్తున్నట్లు ఉందిరా....

మధు :  ఎవరదీ ?

నలభీం : ఆర్యా ! నన్ను నలభీం  అంటారు.

సునంద  : అంటే... నువ్వు  నలభీమ పాకం చేసి పెడతావా... నాయనా !

 మధు :  వంట వాడంటే ఇలా ఉండాలి ... చేతిలో గరిటా... ముఖం  వర్ఛస్సూ... వారే..వా.. అక్కా... దొరికాడు సరైన వంటవాడు.

 నలభీం :కౄత~గ్ౙుడను... ఆర్యా! కౄత~గ్ౙుడను...

 సునంద  :మధూ ! యితని   భాష  వింటున్నావా...స్వచ్చమైన  సంస్కౄతాలూ.....తత్సమాలు...ఇక మన వంటకాలేమో  కనుక్కో....

నలభీం :క్షంతవ్యుడను.... ఈ ఒక్క భాషా విషయమున మాత్రము... నన్ను క్షమింపుడు , వంటకాల విషయమున  నన్ను మించువారు లేరు...  చిన్నారి పొన్నారి చిరుత కూకటినాడు... పచియించితిన్  పలు పాక  చిత్ర విచిత్రాన్నముల్.....

మధు :  చిత్రాన్నముల్  అంటే అర్ధం చెబుతారా .... నలభీం గారూ...

నలభీం : పులగం, పులిహోరా, దద్దోజనం, చక్రపొంగలి... అను
చతుర్విధ   అన్నములని  పాకశాస్త్రం చెబుతోంది నాయనా....

సునంద  : అయిపోయాడు వీడు...

నలభీం : కాలేదింకా.... నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనమునాడు, గర్మసాల  కూరలు ఘమఘమ లాడించి  ఘనుడనైతి....

మధు : అరే .... వా... నోరూరిపోతోంది.... ఈ  రోజే మీరు మా ఇంట్లో చేరిపోవాలి.

నలభీం : తప్పక చేరెదను... కాని ఈ గ్యాసుపొయ్యి స్టవ్ లు  నాకు   పనికిరావు... ఇచ్చట మూడడుగుల  గొయ్యి తవ్వించి .... కట్టెలూ వగైరా తెండు.

మధు : అవెందుకు  స్వామీ.....

సునంద  : నిన్ను పాతెయ్యాలో... దహన సంస్కారం చేయలో వారికి   బోధపడక.....

మధు : అక్కా...వాయిముడు..

సునంద  : నేను నోరు మూసుక్కూచుంటే ... వాడు ఇల్లు గుల్లచేసి  పోతాడు , నీకింకా అర్ధం కాకపోతే వాడు జీతం ఎంతిమ్మంటాడో  అడిగి చూడు.

మధు : అదీ నిజమే... చూడండి....మీరు నెలకు ఎంత జీతం తీసుకుంటారు.....

నలభీం : నేను నెలకు తీసుకోను... రోజువారీ  లెఖ్ఖ....

మధు : ఆ లెక్కేదో ... చెప్ప వయ్యా .... భీమయ్యా....

నలభీం : వందలోపు విస్తర్లకు... రెందు పూటలకూ రెండువేలు..ఆ పైన  ప్రతి విస్తరకూ....ఐదు రూపాయలు దారి ఖర్చులు మీరే  భరించాలి.

మధు : నేనేం  హోటలు పెట్టుకున్నానా.... ఈ విస్తరాకుల  లెక్కేమిటీ....   అర్ధమయ్యింది...పెళ్ళిళ్ళకు....సంతర్పణలకూ....వీడువంటవాడు.

నలభీం : ఆర్యా ! గ్రహించితిరి.... మీరు నన్ను తెలుసు కుంటిరిప్పటికి...   ఆర్యా ! ఈ రోజుకు ఎంతమందికి.

సునంద  :    ఊరందరికీ....

నలభీం : ఆ.....అంతమందికే.....

మధు :ఆర్యా ! అరెరే ... మీభాష నాకొస్తోంది...మా అక్కా పెండ్లికి  తప్పక  మిమ్మల్ని పిలుస్తాను..  ప్రస్తుతానికి దయ చేయండి...

నలభీం : ఆర్యా ! అక్కగారి పెండ్లికి  నన్ను మరిచి పోకండీ.....

మధు : వెళ్ళి రావయ్యా.... ఛీ..ఛీ.... ఈ రోజు ఎవరి ముఖం చూసానో...      తల దిమ్మెక్కి పోయింది...

సునంద  : తెలివి తక్కువ పనులు చేస్తే.... యిలాగే...ఏడుస్తాయి....నాకు   నీకు ఓ రోజు సెలవు దండుగ  కాస్త ఒళ్ళు వంచి ఎవరిపనులు  వాళ్ళు చేసుకుంటే.... మను వంటవాడూ....తంటలక్కా... ఎవరూ అక్కరలేదు.

 మధు :ఎప్పుడూ.... నా మీద విరుచుకు పడడమే గానీ..... నీ సుఖం      కోసం నేనెంత కష్టపడుతున్నానో   గమనించవు.
సునంద  : ఆ.... కనబదుతూనే వుంది సంబరం.... చూడు నాకే కష్టం  లేదుగానీ....కావాలంటే  నువ్వే అర్జంటుగా పెళ్ళి చేసుకో......  కావాలంటే.....నాన్నకు నేను రికమెండ్ చేస్తాను.

 మధు :అంత పని చేసేవు....నాన్న ఒంటికాలిమీద  లేస్తాడు...

ధర్మారావు : అమ్మాయ్ సునందా.........ఒరేయ్  మధూ.....

సునంద  : అదిగో.... మాటల్లోనే నాన్న వచ్చారు.

మధు :నీకు వెయ్యేళ్ళు ఆయిష్షు నాన్నా......

ధర్మారావు : నోర్మూయ్..... తండ్రిని నేనా ....నువ్వా.... నన్నే  దీవిస్తావురా....

మధు : అబ్బ.....బ్బే.... మాటవరసకు అంటారు కదా...అని...
 
ధర్మారావు : నీకుమాట - వీరగులు అంత  బాగా  తెలుసురా !  అయితే  కుండమార్పిడి సిద్ధపడు. లేకపోతే  ఈ  జన్మలో  మరి  మీ  అక్కయ్యకి  పెళ్ళి నేను  చెయ్యిలేను.

సునంద :  నాకు  తొందర  లేదు గాని  నాన్నా!  ముందు వీడి  పెళ్ళి  కానియ్యిండి  అర్జంటుగా ..... పెళ్ళి  పెళ్ళి అంటూ మహ  తొందర  పడి పోతున్నాడు.

మధు : అబ్బే....తొందరెందుకూ.....నాక్కొంచెం పనుంది...అలా వెళ్ళి వస్తాను....

ధర్మారావు : ఆగరా....ఆగు..... ఆగమన్నది నిన్నే... బంగారం లాంటి
 సంబంధం, అబ్బాయి ఎం .బి .ఏ  చేసాడు. నాగపూర్లో   ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు... మీ అక్కయ్యకు చక్కని ఈడూ.. జోడూ... ఏమంటవ్.

మధు : బావగారికి వంటచేయడం వచ్చా....?

ధర్మారావు : అమ్మా సునందా.... ఇదేం తిక్క ప్రశ్నే... ఏమడుగుతాడో
                     అనుకుంటే వంట చేయడం వచ్చా అంటున్నాడు...
సునంద  :   నా బుర్రా...ఇలాగే తినేస్తున్నాడు... నాకు వంట చేసి పెట్టే మొగుడు రావాలని వాడి కోరిక.

ధర్మారావు : వాడి కోరికేమో గానీ.... వీడి నోటి చలవ కాబోలు...అబ్బాయి
 ఎం .బి .ఏ  చదువుకున్నా ఆ కుర్రాడు  ఇల్లు అద్దంలా  ఉంచుకున్నాడు... నేను వెళ్ళిన పూట... స్వయంగా వంట
 చేసి పెట్తాడు సుమా...

మధు : ఓ.కే... అయితే నేను పెళ్ళికి ఒప్పుకుంటున్నాను...

సునంద  :  మధూ...పెళ్ళి నాకురా..నువ్వు ఒప్పుకోవడమేంటి మధ్యలో..

ధర్మారావు : లేదమ్మా వాడే ఒప్పుకోవాలి... అతనికి ఓ చెల్లెలుంది
 అందుకని కుండమార్పిడికి అయితేనే సిద్ధపడమన్నాడు.

మధు : కుండమార్పిడా ...ఎందుకూ....

సునంద  : ఆగండి నాన్నా....వాడికి నేను చెప్తాను...మీ బావగారికి  నువ్వు వండి పెట్తాలిరా......

ధర్మారావు :ఒరేమధూ... ఆపిల్ల బ్.ఏ దువుకుంది...అందంగా ఉంటుంది .... నీ మాట  చెప్తే.....

సునంద  : నాన్నా....ఆ పిల్లకు వంట వచ్చా...

 మధు : నిజమే ...అది కనుక్కో ముందు...

ధర్మారావు : అక్కడే ఉన్నదిరా చిక్కు... ఆ పిల్లకు అంతగా వంటలు రావు   అయినా ఫరవాలేదు......

మధు :  ఫరవాలేదంటే... 

ధర్మారావు : అదేరా.... ఎవరో పార్వతని .... కుకింగ్ ప్రాక్టీషనర్ దగ్గర....

మధు : ఆవిడ దగ్గరా...!

సునంద  : భేషుగ్గా  ఉంటుంది....

ధర్మారావు : ఆవిడ దగ్గరే ... వంటా వార్పూ....నేర్చుకుంటానంటోంది...
ఈ మధ్య వంట చేయడంకూడా..కోర్సుగా పెడుతున్నారటగా.

మధు : నాన్నా... వద్దొద్దు...  ఆవిడ దగ్గిర మాత్రం నేర్చుకోవద్దు....

సునంద  : వంటావార్పులకూ...కుండమార్పిడికీ.... ఇప్పటికిరా  పొంతనకుదిరింది....ఈ పెళ్ళికి నేను ఒప్పేసుకుంటున్నాను.

మధు : ఒద్దూ ...ఒద్దూ....ఒద్దూ ....!

ధర్మారావు : ఏమిటమ్మా....ఇలా అరుస్తాడు...

మధు : నీకేం తెలుసు నాన్నా .... నా బ్రతుకు  పాములటోస్టు...కప్పల
ఊరగాయి...అయిపోతుంది...అంతకన్నా, అక్క దగ్గరే వంట  నేర్చుకుని....అక్కకే వండి పెడతాను....

సునంద  : మరి అర్జంటుగా పెళ్ళిరా....

మధు : అంతకన్నా అర్జంటుగా ముందు నేను వంట నేర్చుకోవాలి...

ధర్మారావు : శుభం...మీరో ఇంటివారైతే....అన్నీ అవే వంట పడతాయ్.

               *******************************************


కామెంట్‌లు లేవు:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి