నాటికలు:-
పరివర్తన
పాత్రలు (విద్యార్ధినులు) :
రత్నమాల ( చదువు శ్రద్ధగలది )
ఉష ( పాటల పిచ్చిది )
అలక్ నంద ( బొద్దుగా ఉండే తిండిపోతు )
కవిత ( పేరుకు తగ్గట్టే కవిత్వాల పేరడీ రాణి )
జాకీ ( మార్షల్ ఆర్ట్సు పై సుముఖత కలది )
దొంగ (అవసరాల అకతాయి ) పురుష పాత్ర
నేపధ్యం :- అది ఒక కాలేజి అమ్మాయిలు చదువు కునే స్టూడెంట్స్ రూం. కుర్రతనం కోంటెతనం పిరికితనం భయం తొణికిసలాడే వయస్సు వారిది. సమాజ శ్రేయస్సు కోరే సంస్కర్తలేకాదు, యువతరం కూడా మానవతా థౄక్పధంతో తమ మంచి మాటలతో ఓ దొంగ మనస్సులో పరివర్తన తీసుకువచ్చిన సంఘటనకు రూపకల్పన ఈ నాటిక.
రత్నమాల : (గదిలోకి ప్రవేశిస్తూ ) అయ్యయ్యో ! గది తలుపులు తెరచి
వీళ్ళంతా ఎక్కడికెళ్ళిపోయారో, ఈ పుస్తకాలన్నీ ఎలా పడేసారో ,గదంతా చిందరవందర చేసేసారు. ఇది చదువు కోనే విద్యార్ధులుండే గదంటే ఎవరైనా నమ్ముతారా ? నా ఖర్మకొద్దీ ఈ రూమ్మేట్సు దొరికారు.
ఉష : ( పాడుకోంటూ )బోటనీ క్లాసు వుంది-మేటనీ ఆటవుంది -దేనికో ఓటు చెప్పరా ( ఆశ్చర్యం ప్రకటిస్తూ ) హలో....రత్నం ఎప్పుడోచ్చేవే.....
గొణుక్కుంటూ ఎవరినే ఆడిపోసుకుంటున్నావు.... ?
రత్నమాల : మిమ్మల్నే... ఇది చదువుకునే వాళ్ళుండే రూమేనంటావా ? ....పరీక్షలు ముందు పెట్టుకుని-సినీమాలకూ,షికార్లకు పోతారా ?
ఏరే మన మిగతా మేళం.
ఉష : అబ్బ .... వస్తారులేవే... నువ్వు ఊరినుంచి తిరిగొచ్చావంటేనే
మాకో పెద్ద తలనొప్పి. మేమేం ఫేలౌతున్నమా... ఆడుతూ,పాడుతూ,
అంతో,ఇంతో,చదివి అలా రాసి పడేస్తే పోయేదానికి నువ్వెంత సీరియస్
సీన్లు సౄస్టిస్తావే..
రత్నమాల : నోరు ముసుకో చదువంటే నవలాపారాయణం అనుకున్నవా.... సిన్సియారిటీ నేర్చుకోవే...ఊతప్పంలా మొహం నువ్వూను.
ఉష : చూడు ఉష మాత్రం నేను. ఊతప్పం నాది కాదు.
అలక్ నంద :ఊతప్పం నాదీ.
ఉష : అమ్మ తిండి పోతూ వచ్చిసేవూ ఊతప్పమేనా ఇంకా ఏమైనా కావాలా.....
అలక్ నంద :( పాడుతూ ఇద్దరి చూట్టూ తిరుగుతూ )నాకు బజ్జీ కావాలి-నాకు బోండ కావాలి-నాకు ఐస్ క్రీం కావాలి-నాకు చాక్లెట్ కావాలి
ఉష : ( వెక్కిరింపుగా ) అడ్డమైన గడ్డి తెచ్చుకున్నవుగా మెక్కు
రత్నమాల : ( సిరియస్ గా ) అలక్ నంద మీకు చదువులఖ్ఖరలేదే...
కవితారాణి: చదువు ఒక వరం
ఇది సంధ్య కాలం
అంటోంది మన తరం
ఇది నిరం తర సత్యం
అలక్ నంద : చచ్చాం , దీని కవిత్వం వినిపించి నన్ను తిండి తిననియ్యదు కాబోలు. సార్ధక నామధేయురాలివే కవితా రాణి
కవితారాణి: కవిత్వం ఒక అల్కెమీ అన్నాడు శ్రీశ్రీ...
కుక్క పిల్ల అగ్గిపుల్ల సబ్బుబిళ్ళ కాదేది కవితకనర్హం , చెప్పమంటావా తిండి మీద కవిత్వం.
రత్నమాల : అబ్బబా ! అపండర్రా మీ గోల ఇప్పడిదాక తిరిగింది చాలు
కాస్తా పుస్తకాలు తీసి ఏడవండి.
( అందరూ ముక్తకంఠంతో ఏడుస్తూ ఊ.....ఊ...ఊ...)
రత్నమాల : హూ.. ఆపండి నోరు ఎత్తారంటే తంతాను.
జాకీ : ( మార్షల్ క్రై చేస్తూ చేతులూపుతూ ) హా..హా..హూ...హూ...
ఉష : ( పాడుతూ, జాకీని గుద్దేస్తూ ) బంచిక్ బంచిక్ చేయి బాగా, వంటికి యోగా మంచిదేగా, లేజీగా వళ్ళు పెంచుకోక, నాజుగ్గా వుంచు తీగలాగ.
జాకీ : అయ్యో ! హా..కొంచెం నీ హేండిచ్చి లేపవే ( లేస్తూ ) రాంగ్ పొజిషన్, ఈ ఏంగిల్ లో ఊపిరి బిగబట్టకుండా మార్షల్ క్రై చేస్తూ పడితే
నడుం బెణికే ప్రమాదం వుంది. ఈ జాకీ అదౄష్టవంతురాలు, జాకీచాన్ ఫేవరెట్ కాబట్టి తౄటిలో ప్రమాదాలు తప్పోతూ ఉంటాయి...
రత్నమాల : నువ్వూ వచ్చేసావా తల్లీ ఇంక నా చదువు సాగినట్టే...
అలక్ నంద : నా బబుల్ గం సాగుతుందే...
కవితారాణి: నీ మొహం ....
సాగేదీ సాగించేదీ దైవం
ఈజీవితమే ఓ నాటకరంగం
యవ్వనమే బ్రతుకున అందం
మన సరదాల శ్రీగంధం
రత్నమాల : ఆపుతావా నీ కవిత్వం అంత్యానుప్రాసే కవిత్వం అనుకునే నీబోటి వాళ్ళు వీధికి నలుగురుంటారు. కవిత్వం పేరుచెప్పి దెయ్యంలా
పీడిస్తున్నావు కదే.
అలక్ నంద : అమ్మో! దెయ్యమే ( భయంగా ముఖం పెడుతూ ).
ఉష : ( దెయ్యంలా నడుస్తూ పాడుతూ ) నిను వీడని నీడను నేనే
కలగా మిగిలే కథ నేనే.
జాకీ : అబ్బా, రాత్రి పూట ఆ దెయ్యం పాటలు పాడకే, దెయ్యాల సినిమలు చూసి ఇప్పటికే భయపడి చస్తున్నాం.
అలక్ నంద : పెద్ద కరాటే ఫైటర్ నంటావ్ అంతా బడాయేనా.
కవితారాణి: పిరికి వాని మదిని బింకమీలాగురా.....విశ్వదాభిరామ విసిని కర్రా.
రత్నమాల : ఇంక వీళ్ళాపరు ఎమర్జన్సీ పెట్తాల్సిందే .ముందు మీరంతా కూర్చోండే (సాధికారంగా ) ఈ స్టోరీ చెబుతాను నాతో పాటు కంఠస్తం చేయండి. ( ముక్త కంఠంగా అందరూ రత్నమాలను అనుకరిస్తూ ).
లాంగ్ లాంగ్ ఎగో....... లాంగ్ లాంగ్ ఎగో.....
దేర్ వజ్ ఏ కింగ్ .... దేర్ వజ్ ఏ కింగ్ ....
హీ ఈజ్ ఫాండ్ అఫ్ పేరెట్..... హీ ఈజ్ ఫాండ్ అఫ్ పేరెట్.....
గుడ్.. ఇంక అందరూ సైలెంట్ గా చదవండి......
అలక్ నంద : ఔనర్రా.. పెరటి తలుపులు వేసేరూ... ( బుగ్గలు నొక్కుకుంటూ ).
రత్నమాల : ఆ నోరలా మిల్లాడించకపోతే వెళ్ళి వేసి రారాదూ...
అలక్ నంద : వమ్మో.. దెయ్యముంటేనో..
రత్నమాల :(హూం..అని నిట్టూరుస్తూ)నీ వల్ల కాదుగానీ...నీపనికానీ
తిండిపోతా. అమ్మా కవితారాణీ నువ్వెళ్ళి వేసి రారాదూ...
కవితారాణి: నాకేం భయమనుకుంటున్నావా ? ... కానీ నువ్వెందుకెళ్ళ కూడదూ....
రత్నమాల : చదువుకుంటున్నాను కదే...
కవితారాణి: నేను చదవకపోతే... కవిత్వం వ్రాసుకుంటానే.... వెళ్ళనుగాక వెళ్లను.
రత్నమాల : ఉషా... చూడవే ఎలా తప్పించుకుంటోందో.... పోనీ నువ్వెళ్ళవే....
ఉష : ( పాడుతూ ) అయ్య బాబోయ్ నేనేం చేయ్యనోయ్...
ఓరి దేవుడోయ్ నాకేం దారిరోయ్....
రత్నమాల : ఆహా.. నీవల్లా కాదా....
ఉష : నా వల్ల కాదుగానీ... హా....హూ.... మన జాకీని పంపుదాం.
జాకీ : అందరూ తప్పుకున్నారు ఆఖరికి నేనా దొరికాను.
రత్నమాల : ఔను నువ్వే కాస్త ధైర్యం కలదానివి వెళ్లవే....
ఉష : వెళ్లవే....
అలక్ నంద: వెళ్లవే....
కవితారాణి: వెళ్లవే....
జాకీ : వెళ్తాను తప్పుతుందా...హా..హూ..హా..హూ..(అంటూ వెళ్లి మరు
నిమిషంలో తిరిగి వస్తూ...) దే...దో....దే...దో....
ఉష : అదేంటే హా..హూ..అనడం మనేసీ... దే...దో...అంటున్నావు.
రత్నమాల : ఉండవే, అదేదో భయపడింది.
అలక్ నంద: దెయ్యం పత్తేసిందేమో........
కవితారాణి: దైవం ప్రకౄతి... దెయ్యం వికౄతి..
ఈ ప్రకౄతిలో వికౄతి రూపం దెయ్యం .
అలక్ నంద: అమ్మో... ఆగవే...నాకు భయం.
జాకీ : ( తేరుకుంటూ ) దే..దే...దేయ్యం కాదర్రా...దో...దో...దొంగ.
ఎక్కడే ( అందరూ ముక్తకంఠంగా... జాకీ చెయ్యి చూపెడుతున్న దిశగా చూస్తూ )
దొంగ : ( ప్రవేసిస్తూ, గాభరా పడుతూ, చేతిలో కత్తి వణికిస్తూ ) భయపడకండి... భయపడకండి, నేనేం చేయను, నేను కొత్త దొంగను,
కాదుకాదు దొంగతనానికి కొత్తవాడ్ని... మీలా చదువుకున్న వాడినే...
నిరుద్యోగిని... మా అమ్మకు ఒంట్లో బాగోలేదు...డబ్బు కావల్సివస్తే దొంగతనానికి సిద్ధపడ్డాను.( కత్తి క్రింద పారేస్తూ ) దయచేసి అరవకండి.
కవితారాణి: చూసవా నేడు దేశంలో చదువుకున్నవాడి పరిస్థితి... ఈ నిరుద్యోగి దుస్థితి.. ఆకలేసి కేకలేసే అధోగతీ...
రత్నమాల : నోర్మూయ్.. ఉద్యోగం లేకపోతే దొంగతనం చేయ్యాలా... చదువుకున్న సంస్కారం ఇతనిలో ఏమైనా ఉందా....??? వీడు దొంగతనానికి కూడా పనికిరాడు.
ఉష : ( పాడుతూ ) ఎవరో తోడు వస్తారనీ... ఏదో మేలు చేస్తారనీ... నిజం మరచి నిదుర పోకుమా... ఎదురు చూసి మోసపోకుమా...
అలక్ నంద: చూడండి దొంగగారూ... ఎంచక్కా ఏ మిఠాయి కొట్టో...
బన్ బేకరీయో పెట్టుకోవచ్చు కదా...
జాకీ : నువ్వుండవే తిండిపోతా...ముందీ దొంగనీ పోలీసులకప్పగిద్దాం.
దొంగ : అంత పని చేయకండమ్మా.. నా తల్లి ఆరోగ్యం బాలేదు.. కనీసం
మీరు తలో వందా సాయం చేయండి..
అలక్ నంద: వీడెవడో... ముష్టి దొంగలా ఉన్నాడే...
రత్నమాల : ఏమయ్యా.. సిగ్గులేదూ...కష్టపడి పనిచేసుకోలేవూ...
ఇంత భయస్తుడివి..ఈ పనికెందుకు పూనుకున్నావ్..
దొంగ : మా పరిస్థితి మీరర్ధం చేసుకోవాలి.. యం.బియ్యే చదువుకున్నాను.. పెద్దపని రాదు... చిన్నపని లేదు...
రత్నమాల : అబద్ధం.... నీకు పనిచేయడానికే బద్ధకం....
దొంగ : ఏం....చెయ్యమంటారో చెప్పండి...
( అందరూ ) మేం చెప్పింది చేస్తావా....
దొంగ : డబ్బులిస్తారా... ఒక్కొక్కరూ చెప్పండి చేసి పెడతాను...
కవితారాణి: (ఆట పట్టిస్తూ) నా కవిత్వం విని...ఆ మాటలప్పచెబితే నీకు
వందరూపాయలిస్తాను... విను...
సుందర మందమంద శిత సాంద్రము నైనను స్తుత శీతలా
నంద మరంద మాధురికి నాందిగ పుష్ప లతాశ్రితానమై
పొందుగ నందునిందు పరువొందెడు వాయువు మాలలందునన్
జెందెగ గంధవాసనలు జెందును యందరి ముందుముందరన్//
దొంగ : అమ్మో.. ఇన్ని...ం...దా..లే , మీ వందకో నమస్కారం ....
అలక్ నంద: ( కవితని వెనక్కి పొమ్మని సైగ చేస్తూ ముందడుగేసి) చూడండి దొంగగారూ... కాఫీలో బోర్నవీటా... టీలో హార్లిక్స్...అవి రెండూ కలిపిన గ్లాసులో నిమ్మకాయ రసం పిండి ఉప్పూ కారం కలిపిస్తే తాగిపెడతారా....
దొంగ : ఏంటమ్మా... కాఫీలో బోర్నవీటావా... టీలో హార్లిక్సా... నిమ్మకాయ రసం ఉప్పూకారం పిండుతావా...ఏం అర్ధం కావటం లేదు,
నేను తాగాలా... మరలా ఇంటికెళతానా...వద్దమ్మా..వద్దు నీ వందకో దండం...
ఉష : పోనీ నాతో అంత్యాక్షరీ ఆడగలవా... ఏసినిమాలో ఏ పాటుందో చెప్పగలవా....
జాకీ : పోనీ భరతనాట్యంలో బ్రేక్ డేన్స్... కూచిపూడిలో డిస్కో.... జాకీచాన్ ఫైట్సూ రీమిక్స్ చేయగలవా....
దొంగ : వామ్మో...వామ్మో... ( అంటూ కింద పడిపోతాడు )
రత్నమాల : చూసారర్రా... మీ ఆగడాలకు ఎలా పడిపోయాడో....
ఇక చస్తే జీవితంలో దొంగతనానికి పోడు...
అలక్ నంద: చచ్చి పోయాడేమో... దెయ్యమైపోతాడేమో.... నేనెళిపోతాను బాబూ...
కవితారాణి: ..... ఆగవే నేనూ వస్తానూ....
ఉష : పోలీసులొచ్చారంటే అందరమూ ఇరుక్కుపోతాం....పదవే జాకీ...
జాకీ : పాపం దెయ్యమైపోతాడేమో... పదవే...పదవే....
రత్నమాల : ( వెళిపోతూన్న వారిని చూస్తూ ) మనుషుల్ని పీక్కుతినే మీకంటే దెయ్యాలెవరూ... మీ మాటలకు పాపం కళ్ళుతిరిగి పడిపోయినట్టున్నాడు.... ( అంటూ.. జగ్గులో నీళ్ళు చిలకరిస్తుంది )
దొంగ :(లేస్తూనే ) అమ్మా... ఈ పోటీలు నేను భరించలేను పారిపోతాను
( ఆ ప్రయత్నంలో )
రత్నమాల : ఆగుబాబూ... చాలా అవసరంలో ఉన్నట్లున్నావు... ఇంద
ఈ డబ్బు తీసుకో... మనిషన్నవాడు దొరలా బతకాలి కానీ... దొంగలా మారకూదదు...
దొంగ : ఉంటారమ్మా...ఉంటారు...మనుషుల్లో కూడా దేవతలుంటారు..
అనడనికి మీరే నిదర్శనం... నాక్కావల్సింది డబ్బేకాదు... మీలాటి మంచి మనుషుల మంచిమాట... వజ్రాల మూట...వస్తానమ్మా... నాకు మంచి పరివర్తన కలిగింది.
****************************************************************************************************************** వంటకో మనిషి (హాస్య నాటిక)
పాత్రలు :
సునంద : ( అక్క )
మధు : (తమ్ముడు )
అత్తయ్యగారు : ( పక్కింటావిడ )
పార్వతి : ( కుకింగ్ స్పెషలిష్టు )
నలబీం : ( వంటవాడు )
ధర్మరావు : ( తండ్రి )
నేపథ్యం : ఉద్యోగస్తులైన ఓ అక్క తమ్ముడు ఇంటిపనులు , వంట పనులు పంచుకున్నారు. బద్ధకస్తుడైన తమ్ముడు ,అక్కకో వంటలక్కను కుదర్చాలని చెసే ప్రయత్నంలో ......, " ఈ వంటకో మనిషి" (హాస్య నాటిక).
----------1-----------
మధు : అక్కా! అక్కా! అక్కా!
సునంద : నన్నిక్కడే పెట్టుకుని ఏమిటిరా ఆ చిందులు ....
మధు : ఇక్కడే ఉన్నావా , మరి పలకవేం!
సునంద : నీలా ఉరుకులు పరుగులు నా వల్ల కాదుగానీ , ఇంతకీ ఏమిటి విషయం.
మధు : నువ్వు అర్జెంటుగా పెళ్ళి చేసేసుకోవే !
సునంద : ఎంత అభిమానంరా , నీకు ! సంబంధమేదైనా చూసావా , అలాగైతే చెప్పు , నాన్నకి వేంటనే ఉత్తరం రాస్తాను.
మధు : ఒద్దులే ...... ఒద్దులే ..... నేనే చూడ గలిస్తే ఇంత అవమానం జరిగుండేదా ?
సునంద : ఏం జరిగిందిరా .....
మధు : అదే ! బ్రహ్మచారి ముదిరినా , బెండకాయ ముదిరినా పనికి రాదంటేను .....
సునంద : ఆ సామెత ఆడవాళ్ళకు వర్తించదురా .. బహుశా అన్నవాళ్ళు నీ గురించే అని ఉంటారు.
మధు : అన్నది నాగురించే , అనుకో - కాని నీ పెళ్ళి కానిదే నేనెట్లా చేసుకుంటాను ?
సునంద : ఒరే ఒరే ఒరే ! ఇదా నీ దురాలోచన. అర్జంటుగా పెళ్ళి చేసుకోమంటే ,మా తమ్ముడికి నా మీద ఎంత అభిమానం .. అనుకన్నాను.
మధు : అది కాదే ...... .
సునంద : ఏది కాదురా ? నువ్వు నన్నేం పోషిస్తున్నావా, నావుద్యోగం, నాసంపాదనా నాకుంది.అట్టే మాట్లాడితే ..... నువ్వు ఉద్యోగం చేసి సంపాదిస్తున్నా, తిండికి నా మీదే ఆధారపడుతున్నావు. జాగ్రత్త !!!
మధు : అదేంటే అలా ఆంటావు. ఖర్చులు సరి సమానంగా భరిస్తున్నాం కదా! నా జీతమంతా బేంకులో దాచేసుకుంటున్నానా ?
సునంద : ఇంట్లో చాకిరీ ఎవరు చేస్తారోయ్ , వండిపెట్టద్దూ. దర్జాగా ఆఫీసు టైమయ్యేదాకా దుప్పటీ ముసుగు కూడా తీయవు .
మధు : వంటచేస్తే సరిపోతుందా... చేయడానికి సరుకులు నువ్వు కొనితెస్తున్నావా ?
సునంద : ఆ ...తెస్తున్నావు మాచెడ్డ నెలకొక్క రోజు. రోజూ నేనే కూరలు కొనుక్కోవాలి.
మధు : నేనేం తేనన్నానా.... తెస్తే చచ్చువంటావ్ పుచ్చువంటావ్ .
సునంద : ఓ వస్తువైపోతే తెమ్మంటే గుర్తే వుండదు పై పెచ్చు.... ఆమాత్రం తెచ్చుకోలేవా ... అంటూ రాగాలు తీస్తావ్ .
మధు : అక్కా ఎక్కువ మాట్లాడకు, వినే వాళ్ళేమనుకుంటారు.
సునంద : ఆ ఏమనుకుంటారేం.....
మధు : అక్కడికేదో .....నీసొమ్ము శ్రమశక్తి దోచేస్తున్నట్టు.
సునంద : కాదా!
మధు : ముమ్మాటికీ కాదు .లెక్కలు చూసుకుంటే , చాలా లెక్కలు పెట్టాలి. ప్రతీ పండక్కీ నాడబ్బుతోనే బట్టలు కొంటున్నాను.
సునంద : అప్పచెల్లెలుకి బట్టలు పెట్టడం కూడా లెక్క కడుతున్నావన్నమాట .
మధు : నువ్వు తమ్ముడికి భోజనం వండి పెట్టడం లెక్కకట్టలేదా....మరి.
సునంద : ఛీ ,నీతో వాదించడం శుద్ధ దండగ .
మధు : నేనేం వాదించమనలేదు , చక్కగా ఎవరైనా నిరుద్యోగిని చూసి పెళ్ళిచేసుకో అన్నాను.
సునంద : మళ్ళీ... పెళ్ళంటావ్ , అందులో.... నిరుద్యోగిని చూసి పెళ్ళిచేసుకో మనడంలో నీ దురుద్దేశం ఏమిటిరా?
మధు : ఉద్దేశ్యం ఏమీ లేదక్కా .... నీ ఫ్రెండ్ సరోజ చూడు.... తను ఉద్యోగం చేస్తోందికదా. కాబట్టి నిరుద్యోగిని పెళ్ళిచేసుకుంది .ఏ పనీ లేదు కాబట్టి ఆ మహానుభావుడు-అదే సదరు భర్తగారు ఎంచక్కా పెళ్ళానికి వండి పెడుతున్నాడు.
సునంద : నీ....మొహం.....తగలెయ్యా.... నీక్కావల్సింది బావగారు కాదు, వంటవాడు.
మధు : నేను... అలా....అనలేదే...
సునంద : ఎలా అన్నా నీవుద్దేశ్యం బోధపదుతూనే వుంది.
మధు : నువ్వు తప్పుగా అర్ధం చేసుకుంటున్నావు అక్కా.... నాదేముంది ఏ హోటల్లోనైనా తినేసి కాలం గడిపేస్తాను. నువ్వే ఇంటా బయటా శ్రమ పడిపోతున్నావు....పాపం.
సునంద : అందుకని ఓ వంటవాణ్ణి చూసి కట్టుకోమంటావా ?
మధు : అదుగో మళ్ళీ కోప్పడుతున్నావ్ .... నీకు పెళ్ళైతే.... నేనేం నీ ఇంట్లో తిష్ట వేసుక్కూర్చోను బావగారి సేవలు నీకే పరిమితం.
సునంద : మహ చెప్పొచ్చావులే .... ఆ వచ్చే బావగారు నాకేదో బ్రహ్మా రథం పట్టేస్తారన్నట్లు.... ఈ రోజుల్లోమగ మహారాజులకి .. పెళ్ళాం.... అందంగా ఉండాలి.... చదువుకోవాలి.... ఉద్యోగం చేయాలి. ఇంట్లో ఊడిగమూ చేయాలి. ఆడ జాతికి యీ కష్టాల లిస్టు రాసిపెట్టి ఉన్నదే.
మధు : నువ్వన్నదీ నిజమేనే..... నాకొలీగ్స్ కొందరు..... కొందరేమిటి అందరూ భార్యామణి ఉద్యోగం చేసేదే కావాలంటున్నారు.
సునంద : అంతేరా అంతే..... ఆడపిల్ల ఏం సుఖపడినా పుట్టింట్లోనే.
మధు : అయితే మన సమస్యకు పరిష్కారం ?
సునంద : కొంచెం నీలో సంస్కారం
మధు : నా మీదే విరుచుకు పడాతావ్ ... ఇప్పుడే అన్నావా... ఆడపిల్ల ఏం సుఖపడినా పుట్టింట్లోనే అని... కాబట్టీ ..... ఈ వంట డ్యూటీ అయినా నీకు తప్పించేయాలి.
సునంద : ఆడవాళ్ళకు అది తప్పదురా .
మధు : ఎందుకు తప్పదే ? వెంటనే పేపర్లో ఒక ప్రకటన ఇచ్చేస్తాను.
సునంద : ఏమని ... ఉద్యోగం చేస్తున్న ఓ ఇద్దరు అప్పాతమ్ముళ్ళకు వంటవాడు కం బావగారు కావాలనా.....
మధు : ఏంటక్కా ఎప్పుడూ ఎకసెక్కాలేనా .
సునంద : మరి నీ వరస అట్లానే ఉంది . మనం చేస్తున్నదే ఊడిగం మళ్ళీ మనకు వంట ఊడిగం చేయడానికి మరో చిరుద్యోగా.
మధు : ఏ మాట నువ్వు చెప్పినా డొంకతిరుగుడే...... ఇక నీ మాటలు వినేదిలేదు, ఇప్పుడే వెళ్ళి పేపరు ప్రకటన ఇచ్చి వస్తాను...
సునంద : ఒరే ..ఒరే.... కొంచెం అన్నం తినిపోరా.....
మధు : కుదరదే .... చస్తే నీ వంట నేనింక తినను.
సునంద : వెళ్ళు ....వెళ్ళు..... తెగ ఉరుకుతున్నావ్ , ఏదో రోజు నీతిక్క కుదరకపోదు.
అత్త య్య (పక్కింటావిడ ): అమ్మాయ్ సునందా..... సునందా...
సునంద : మీరా అత్తయ్యగారు రండి,రండి .....
అత్త య్య (పక్కింటావిడ ): ఏమిటమ్మా అంతలా కేకలేసుకుంటున్నారు.... కొంపతీసి తగువా.
సునంద : తగువా నాపాడా ... ఇంట్లో ఒక్కపని ముట్టుకోడు. నేను శ్రమ పడిపోతున్నానుట వంట వాడిని పెడతాడుట..వంటవాడ్ని.
అత్త య్య (పక్కింటావిడ ): పోనీ లేమ్మా.... అంతగా అభిమానించే తమ్ముళ్ళు దొరకొద్దూ....
సునంద : దానికేం తక్కువ లేదు లెండి.... కాక పోతే వాడి బట్తలు కూడా నేనే ఉతికి పెట్టాలి... ఇంతకీ మీరొచ్చిన పనేమిటీ....
అత్త య్య (పక్కింటావిడ ):అదా.. నేను మహిళా మండలికివెళ్తున్నాను.. మీ మామయ్యగారు ఆఫీసు నుంచి వస్తే ఈ తాళాలియ్యమ్మా, వార్షికోత్సవం... రాత్రి రావడం లేటవుతుందని చెప్పు .... అతనేం చేసుకుంటే అదే నాకింత ఉంచమని చెప్పమ్మా....
సునంద : అలాగే లెండి...
అత్త య్య (పక్కింటావిడ ): వస్తానమ్మా... ఇల్లు జాగ్రత్త....
సునంద : ఇలాంటి వాళ్ళను చూసే... బావగార్లు వంటచేసి పెడతారనుకుంటున్నాడు మా వాడు.
--------- 2 --------
సునంద : మధూ... ఉదయాన్నే తయారై ఇంత తీరుబడిగా కూర్చున్నావేమిటిరా....ఆఫీసుకు వెళ్ళవా...
మధు : సెలవు పెట్టానుగా....
సునంద : అలాగా... ఒంట్లో బాగాలేదా ! రాత్రి తిండితినక పోతే ....
మధు : (విసుగ్గా ) బాగానే.... ఉందే....
సునంద : సరే . నేను ఆఫీసుకెళ్ళొస్తాను..... వంటింట్లో ఫ్రిజ్ లో్్అన్నీ పెట్టాను.కావల్సినవి పెట్టుకు తిను...రాత్రి వచ్చిన తరువాత వంటచేస్తాలే .
మధు : అక్కర్లేదు.
సునంద : ఏమ్మాయరోగం ....
మధు : ఎందుకు సెలవు పెట్టాననుకుంటున్నావ్....
సునంద : వంట చేయడం ప్రాక్టీస్ చేస్తావా ? చెయ్ ...చెయ్ ... నాకొచ్చే మరదలైనా సుఖ పడుతుంది
మధు :కాదు...నువ్వు సుఖపడాలనే ...నువ్వూ ఆఫీసుకువెళ్ళక్కర్లేదు. డేటు వేయకుండా నువ్వు నాకిచ్చిన నీలీవు లెటరు కూడా మీ ఆఫీసులో ఇచ్చాను.అందుకే నువ్వు కూడ వెళ్ళాక్కార్లేదు... ఇవాళ మనం ఎంచక్కా వంటవాడ్ని పెట్టుకోవాలి.
సునంద : ( చిరునవ్వుతో ) పెట్టుకోవాలా ? కట్తుకోవాలా....
మధు : ఇదుగో ... ఆ వచ్చేది ఆడో మగో నీకేం తెలుసు...
సునంద : అంటే ... ఈ అక్కను సుఖ పెట్టడానికి ... ఇంకో తంటలక్కను పెడుతున్నావన్నమాట.
మధు : వస్తారుగా ... చూద్దూగాని కూర్చో....మనం ప్రకటనిస్తే క్యూయే.....
పార్వటి జైన్ : సార్ .... సార్...
మధు : ఎస్.... కమిన్ ....
పార్వటి జైన్ : (ముద్దముద్దగా ) సార్...నా పేరు పార్వాటీ జైన్ పేపర్లో మీ అడ్వర్టేజ్ మెంట్ చూసీ వస్చాను... నాకూ చైనా కుకింగ్ అకాడమీ డిప్లొమో ఉంది . రష్యన్ ఫాస్ట్ ఫుడ్ బ్యాచులర్ డిగ్రీ ఉంది. ట్వరలో... ఇండియన్ గౌర్నమెంట్ నాకు డాక్టరేట్ ప్రపోజ్ చేస్తామన్నారు. ప్రస్టుతం .... హోం సైన్స్ హౌస్ కీపింగ్స్ లో పి ....హెచ్ .... డి .... చేస్తున్నాను.
మధు : ఏం కిచిడీ ... చేస్తుందక్కా....
సునంద : ఇంతకీ మీరేం చేస్తారమ్మా....
పార్వటి జైన్ : ఖుకింగ్.... ఖుకింగ్ చేస్తాను... కోచింగ్ ఇస్తానూ ఖూడా...
మధు : ఏంటంటుందే ... అక్కా ....
సునంద : అదేరా.... వంట చేస్తుందిట....
మధు : దానికీ.... డిగ్రీలు ఫైళ్ళూ ఎందుకూ....
సునంద : నన్నడుగుతావేం.... నువ్వేమని ప్రకటనిచ్చావో.... ఆవిడెందుకొచ్చిందో ....నువ్వే కనుక్కో..అసలేం చేస్తుందో....
మధు : మీరు.... ఏ.... ఏ.... వంటలు చేస్తారండి
పార్వటి జైన్ : పాముటోస్తు ..చెస్టాను... కప్పల్ ఉరగాయి.. పెదతాను. ఈసుళ్ళు - వెపుడు చెశ్తాను.ఇవి నా స్పెషల్ ఐటంస్ రోజూ ....ఎన్నీ కేలరీస్ పుడ్ మనిషి అవసరమో చూషి వంటల్ ప్రిపేర్ చేశ్తాను .
సునంద : తింటే నేను చస్తానురా ! ( తమ్ముడితో )
పార్వటి జైన్ : చచ్చుతకు కాదు మేడం ... ఆరోగ్యం వచ్చుతకు ....
మధు : చూడండి పార్వతిగారు మేము చైనా , రష్యా వంటకాలు తినము . మాకు ఇండియన్ వంటకాలు చేసే వాళ్ళేకావాలి.
పార్వటి జైన్ : యస్... సార్ ..... నేను వచ్చింది అందుకే,..ఇండియన్ గవర్నమెంట్ ప్రపోస్ చేసిన డాక్టరేట్ కై రిసర్చి సేయాలి . మీ ఇంత కుక్కీంగ్ డైరెక్టరుగా ప్రాక్టీస్ చేష్టాను.
సునంద : ఒరే .... ప్రయోగాలు చేస్తుందిట్రా .... మన మీద
మధు : అక్కా... నువ్వు నన్ను గాభరా పెట్టకే . చూడండి పార్వతిగారు.....
పార్వటి జైన్ : పార్వాటీ ..... పార్వాటీ .....
మధు : అలాగే ఏదో ఒకటి ...... మేము స్వచ్ఛమైన ఆంధ్రులం. ఆంధ్రుల వంటకాలు మీకు చెయ్యడం వచ్చా !
పార్వటి జైన్ :టెలుసు...టెలుసు... గో....గూరా ...పస్చడీ.... తోటకూ.....రా... !
మధు : గట్టిగా అరవకండి.... వినే వాళ్ళు ఏదో అనుకుంటారు...
పార్వటి జైన్ : ఓఖే...ఓఖే.... నన్ను డ్యోటీలో ఎప్పుడు జాయిన్ కమ్మంటారు...
సునంద : కమ్మనరు...... పొమ్మంటారు.
పార్వటి జైన్ : ఆంఠీ ....
సునంద : ఆ.... నేను నీకు ఆంటీ లా కనబడుతున్నానే....
మధు : అదికాదక్కా... అంటే అని ఆవిడుద్దేశం.
సునంద : ఒరేయ్ ... నాకు ఒళ్ళు కంపరమెక్కి పోతోంది... ముందు దాన్నిక్కడనుంచి పంపించు.
పార్వటి జైన్ : మేడం... డోంట్ లూస్... యువర్ టంగ్ ...
మధు : సారీ...సారీ.... పార్వతిగారూ... ఏమీ అనుకోకండి... మా అక్కకి కొంచెం కోపం ఎక్కువ... సారీ చెపుతున్నాగా... వెళ్ళిరండి.
సునంద : ఒరేయ్ ! మధూ ! నిన్నూ......
మధు : అక్కా ! శాంతించూ....
సునంద : మధూ ! తంటలక్కా... అంటే నీకు తెలుసా....
మధు : తెలీదు... ఎవరే అక్కా.....
సునంద : ఇప్పుడొచ్చిందే... దాన్నే అంటారు.
నలభీం : ఆర్యా.....ఆర్యా.....ఆర్యా....
సునంద : ఎవరో ... పిలుస్తున్నట్లు ఉందిరా....
మధు : ఎవరదీ ?
నలభీం : ఆర్యా ! నన్ను నలభీం అంటారు.
సునంద : అంటే... నువ్వు నలభీమ పాకం చేసి పెడతావా... నాయనా !
మధు : వంట వాడంటే ఇలా ఉండాలి ... చేతిలో గరిటా... ముఖం వర్ఛస్సూ... వారే..వా.. అక్కా... దొరికాడు సరైన వంటవాడు.
నలభీం :కౄత~గ్ౙుడను... ఆర్యా! కౄత~గ్ౙుడను...
సునంద :మధూ ! యితని భాష వింటున్నావా...స్వచ్చమైన సంస్కౄతాలూ.....తత్సమాలు...ఇక మన వంటకాలేమో కనుక్కో....
నలభీం :క్షంతవ్యుడను.... ఈ ఒక్క భాషా విషయమున మాత్రము... నన్ను క్షమింపుడు , వంటకాల విషయమున నన్ను మించువారు లేరు... చిన్నారి పొన్నారి చిరుత కూకటినాడు... పచియించితిన్ పలు పాక చిత్ర విచిత్రాన్నముల్.....
మధు : చిత్రాన్నముల్ అంటే అర్ధం చెబుతారా .... నలభీం గారూ...
నలభీం : పులగం, పులిహోరా, దద్దోజనం, చక్రపొంగలి... అను
చతుర్విధ అన్నములని పాకశాస్త్రం చెబుతోంది నాయనా....
సునంద : అయిపోయాడు వీడు...
నలభీం : కాలేదింకా.... నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనమునాడు, గర్మసాల కూరలు ఘమఘమ లాడించి ఘనుడనైతి....
మధు : అరే .... వా... నోరూరిపోతోంది.... ఈ రోజే మీరు మా ఇంట్లో చేరిపోవాలి.
నలభీం : తప్పక చేరెదను... కాని ఈ గ్యాసుపొయ్యి స్టవ్ లు నాకు పనికిరావు... ఇచ్చట మూడడుగుల గొయ్యి తవ్వించి .... కట్టెలూ వగైరా తెండు.
మధు : అవెందుకు స్వామీ.....
సునంద : నిన్ను పాతెయ్యాలో... దహన సంస్కారం చేయలో వారికి బోధపడక.....
మధు : అక్కా...వాయిముడు..
సునంద : నేను నోరు మూసుక్కూచుంటే ... వాడు ఇల్లు గుల్లచేసి పోతాడు , నీకింకా అర్ధం కాకపోతే వాడు జీతం ఎంతిమ్మంటాడో అడిగి చూడు.
మధు : అదీ నిజమే... చూడండి....మీరు నెలకు ఎంత జీతం తీసుకుంటారు.....
నలభీం : నేను నెలకు తీసుకోను... రోజువారీ లెఖ్ఖ....
మధు : ఆ లెక్కేదో ... చెప్ప వయ్యా .... భీమయ్యా....
నలభీం : వందలోపు విస్తర్లకు... రెందు పూటలకూ రెండువేలు..ఆ పైన ప్రతి విస్తరకూ....ఐదు రూపాయలు దారి ఖర్చులు మీరే భరించాలి.
మధు : నేనేం హోటలు పెట్టుకున్నానా.... ఈ విస్తరాకుల లెక్కేమిటీ.... అర్ధమయ్యింది...పెళ్ళిళ్ళకు....సంతర్పణలకూ....వీడువంటవాడు.
నలభీం : ఆర్యా ! గ్రహించితిరి.... మీరు నన్ను తెలుసు కుంటిరిప్పటికి... ఆర్యా ! ఈ రోజుకు ఎంతమందికి.
సునంద : ఊరందరికీ....
నలభీం : ఆ.....అంతమందికే.....
మధు :ఆర్యా ! అరెరే ... మీభాష నాకొస్తోంది...మా అక్కా పెండ్లికి తప్పక మిమ్మల్ని పిలుస్తాను.. ప్రస్తుతానికి దయ చేయండి...
నలభీం : ఆర్యా ! అక్కగారి పెండ్లికి నన్ను మరిచి పోకండీ.....
మధు : వెళ్ళి రావయ్యా.... ఛీ..ఛీ.... ఈ రోజు ఎవరి ముఖం చూసానో... తల దిమ్మెక్కి పోయింది...
సునంద : తెలివి తక్కువ పనులు చేస్తే.... యిలాగే...ఏడుస్తాయి....నాకు నీకు ఓ రోజు సెలవు దండుగ కాస్త ఒళ్ళు వంచి ఎవరిపనులు వాళ్ళు చేసుకుంటే.... మను వంటవాడూ....తంటలక్కా... ఎవరూ అక్కరలేదు.
మధు :ఎప్పుడూ.... నా మీద విరుచుకు పడడమే గానీ..... నీ సుఖం కోసం నేనెంత కష్టపడుతున్నానో గమనించవు.
సునంద : ఆ.... కనబదుతూనే వుంది సంబరం.... చూడు నాకే కష్టం లేదుగానీ....కావాలంటే నువ్వే అర్జంటుగా పెళ్ళి చేసుకో...... కావాలంటే.....నాన్నకు నేను రికమెండ్ చేస్తాను.
మధు :అంత పని చేసేవు....నాన్న ఒంటికాలిమీద లేస్తాడు...
ధర్మారావు : అమ్మాయ్ సునందా.........ఒరేయ్ మధూ.....
సునంద : అదిగో.... మాటల్లోనే నాన్న వచ్చారు.
మధు :నీకు వెయ్యేళ్ళు ఆయిష్షు నాన్నా......
ధర్మారావు : నోర్మూయ్..... తండ్రిని నేనా ....నువ్వా.... నన్నే దీవిస్తావురా....
మధు : అబ్బ.....బ్బే.... మాటవరసకు అంటారు కదా...అని...
ధర్మారావు : నీకుమాట - వీరగులు అంత బాగా తెలుసురా ! అయితే కుండమార్పిడి సిద్ధపడు. లేకపోతే ఈ జన్మలో మరి మీ అక్కయ్యకి పెళ్ళి నేను చెయ్యిలేను.
సునంద : నాకు తొందర లేదు గాని నాన్నా! ముందు వీడి పెళ్ళి కానియ్యిండి అర్జంటుగా ..... పెళ్ళి పెళ్ళి అంటూ మహ తొందర పడి పోతున్నాడు.
మధు : అబ్బే....తొందరెందుకూ.....నాక్కొంచెం పనుంది...అలా వెళ్ళి వస్తాను....
ధర్మారావు : ఆగరా....ఆగు..... ఆగమన్నది నిన్నే... బంగారం లాంటి
సంబంధం, అబ్బాయి ఎం .బి .ఏ చేసాడు. నాగపూర్లో ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు... మీ అక్కయ్యకు చక్కని ఈడూ.. జోడూ... ఏమంటవ్.
మధు : బావగారికి వంటచేయడం వచ్చా....?
ధర్మారావు : అమ్మా సునందా.... ఇదేం తిక్క ప్రశ్నే... ఏమడుగుతాడో
అనుకుంటే వంట చేయడం వచ్చా అంటున్నాడు...
సునంద : నా బుర్రా...ఇలాగే తినేస్తున్నాడు... నాకు వంట చేసి పెట్టే మొగుడు రావాలని వాడి కోరిక.
ధర్మారావు : వాడి కోరికేమో గానీ.... వీడి నోటి చలవ కాబోలు...అబ్బాయి
ఎం .బి .ఏ చదువుకున్నా ఆ కుర్రాడు ఇల్లు అద్దంలా ఉంచుకున్నాడు... నేను వెళ్ళిన పూట... స్వయంగా వంట
చేసి పెట్తాడు సుమా...
మధు : ఓ.కే... అయితే నేను పెళ్ళికి ఒప్పుకుంటున్నాను...
సునంద : మధూ...పెళ్ళి నాకురా..నువ్వు ఒప్పుకోవడమేంటి మధ్యలో..
ధర్మారావు : లేదమ్మా వాడే ఒప్పుకోవాలి... అతనికి ఓ చెల్లెలుంది
అందుకని కుండమార్పిడికి అయితేనే సిద్ధపడమన్నాడు.
మధు : కుండమార్పిడా ...ఎందుకూ....
సునంద : ఆగండి నాన్నా....వాడికి నేను చెప్తాను...మీ బావగారికి నువ్వు వండి పెట్తాలిరా......
ధర్మారావు :ఒరేమధూ... ఆపిల్ల బ్.ఏ దువుకుంది...అందంగా ఉంటుంది .... నీ మాట చెప్తే.....
సునంద : నాన్నా....ఆ పిల్లకు వంట వచ్చా...
మధు : నిజమే ...అది కనుక్కో ముందు...
ధర్మారావు : అక్కడే ఉన్నదిరా చిక్కు... ఆ పిల్లకు అంతగా వంటలు రావు అయినా ఫరవాలేదు......
మధు : ఫరవాలేదంటే...
ధర్మారావు : అదేరా.... ఎవరో పార్వతని .... కుకింగ్ ప్రాక్టీషనర్ దగ్గర....
మధు : ఆవిడ దగ్గరా...!
సునంద : భేషుగ్గా ఉంటుంది....
ధర్మారావు : ఆవిడ దగ్గరే ... వంటా వార్పూ....నేర్చుకుంటానంటోంది...
ఈ మధ్య వంట చేయడంకూడా..కోర్సుగా పెడుతున్నారటగా.
మధు : నాన్నా... వద్దొద్దు... ఆవిడ దగ్గిర మాత్రం నేర్చుకోవద్దు....
సునంద : వంటావార్పులకూ...కుండమార్పిడికీ.... ఇప్పటికిరా పొంతనకుదిరింది....ఈ పెళ్ళికి నేను ఒప్పేసుకుంటున్నాను.
మధు : ఒద్దూ ...ఒద్దూ....ఒద్దూ ....!
ధర్మారావు : ఏమిటమ్మా....ఇలా అరుస్తాడు...
మధు : నీకేం తెలుసు నాన్నా .... నా బ్రతుకు పాములటోస్టు...కప్పల
ఊరగాయి...అయిపోతుంది...అంతకన్నా, అక్క దగ్గరే వంట నేర్చుకుని....అక్కకే వండి పెడతాను....
సునంద : మరి అర్జంటుగా పెళ్ళిరా....
మధు : అంతకన్నా అర్జంటుగా ముందు నేను వంట నేర్చుకోవాలి...
ధర్మారావు : శుభం...మీరో ఇంటివారైతే....అన్నీ అవే వంట పడతాయ్.
*******************************************
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి